گاهی بهانه ای است
از باغ میبرند چراغانی ات کنند
تا کاج جشن های زمستانی ات کنند
ای گل گمان مکن به شب ِ جشن می روی
شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند